സിദ്ധാനുഗ്രഹം - 66

ആ രാത്രി നേരം എനിക്ക് ധൈര്യം തന്ന അഗസ്ത്യ മുനിക്ക് നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തി ഞാൻ അവിടെനിന്ന് തിരിക്കുമ്പോൾ സമയം 12 മണിയായിരിക്കുന്നു.

തിരിച്ചു നടക്കുമ്പോൾ വഴി കാണുന്നുവോ എന്ന് അറിയുവാൻ വേണ്ടി ടോർച്ച അടിച്ചപ്പോൾ നല്ല രീതിയിൽ കാണുവാൻ സാധിച്ചു.

കുറച്ചു നേരത്തിന് മുൻപ് വരെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്ന ടോർച്ച ഇപ്പോൾ കത്തിനിൽകുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വളരെ അതിശയം ഉണ്ടാക്കി. 

ആ ടോർച്ചിൻറെ വെളിച്ചത്തിൽ ഞാൻ എനിക്ക് എതിർവശം നിന്നുകൊണ്ടിരുന്ന അമുദയുടെ ആവിയിൽ അടിച്ചു. പക്ഷേ അവിടെ ആവിയെ കാണുവാൻ സാധിച്ചില്ല, ചുവര് മാത്രമേ കാണുവാൻ സാധിച്ചൊള്ളു.

ശെരി, ഇതിന് ശേഷം ഇവിടെ നിൽക്കുന്നതിൽ ഫലമില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കി, അവിടം നിന്ന് ഞാൻ യാത്ര തുടർന്നു.

ആ കെട്ടിടത്തിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കുള്ള വീഥിയിൽ വന്നപ്പോൾ ആദ്യം എനിക്ക് വഴി കാട്ടിയായി നിന്നുകൊണ്ടിരുന്ന ആ കറുത്ത പട്ടി അവിടെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു. നടുക്ക് വച്ച് കാണാതെപോയ അത് ഇപ്പോൾ എന്തിനുവേണ്ടിയാണ് അവിടെ നിൽക്കുന്നത് എന്ന് അറിയില്ല. 

എന്നെ കണ്ടതും ആ പട്ടി മുന്നോട്ട് നടക്കുകയും, അതിന് പുറകിൽ ഞാനും ടോർച്ച അടിച്ചു നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി. 

വേഗമായി റോഡ്  കടന്ന് മെയിൻ റോഡിൽ നടന്ന് വരുമ്പോൾ, ഇത് വരെ കുരയ്ക്കാതെ, ആ പട്ടി വളരെയധികം കുരയ്ക്കുകയും അല്ലാതെ അവിടം ഒരു അടി പോലും മുന്നോട്ടോ - പിന്നോട്ടോ വച്ചിട്ടിലല്ല.

അതിൻറെ പിന്നിലായി 10 അടി ദൂരത്തിൽ വന്നുകൊണ്ടിരുന്ന ഞാൻ, ഈ സംഭവം കണ്ട് ഒന്ന് ഞെട്ടി. 

ആ പട്ടിയുടെ ചുറ്റിലും ടോർച്ച അടിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ, ഏകദേശം 8 അല്ലെങ്കിൽ 9 അടി നീളമുള്ള ഒരു പാമ്പ് വായിൽ ഒരു എലിയെ പിടിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ ചെന്നുകൊണ്ടിരിക്കും വഴി അല്ലാതെ വേറെ യൊരു വഴിയിലൂടെ ചെന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് കണ്ടു. 

അത് കണ്ടത് ഒരു ചെറിയ ഒരു ഞെട്ടൽ ഉണ്ടാക്കി.

രണ്ട് നിമിഷം ഞാൻ ഒറ്റയ്‌ക്കു  നിന്നതുകൊണ്ടോ, അതോ  ആ കറുത്ത പട്ടി എനിക്ക് ഒരു അറിയിപ്പ് നൽകിയതുകൊണ്ടോ ആവും, ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ആ പാമ്പിനെ ചവിട്ടിയിരിക്കും.

ഇത് ആലോചിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ ഇതെല്ലാം എനിക്ക് ആവശ്യമാണോ  എൻറെ സുഹൃത്തിനെ പോലെ വീട്ടിൽ ഇരുന്നിരുന്നാൽ ഈ ആപത്തിൽ ഒന്നിലും വീണുകാണില്ലല്ലോ, എന്ന് തന്നെയാണ് തോന്നിയത്.

ഒട്ടും ധിറുതിയില്ലാതെയും, ഭയമില്ലാതെയും, ആ നാഗം എൻറെ ഒരു വശത്തിൽനിന്നും മറ്റൊരു വശത്തേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

ഒരു സമയം എന്നെ നോക്കി ആ നാഗം തിരിച്ചുവന്നാലോ, അല്ലെങ്കിൽ ആ പട്ടി കുറയ്ക്കുന്നത് കേട്ടിട്ട് അതിനെ നോക്കി ചീറ്റിയാലോ, അല്ലെങ്കിൽ  ഈ പട്ടി ഏതെങ്കിലും ഒരു ആവേശത്തിൽ ആ നാഗത്തിനെ കടിക്കുവാൻ പാഞ്ഞു വിട്ടാലും എൻറെ ഗതി കഷ്ടം തന്നെയാണ്.

എന്ത് തന്നെയാണ് കൈയിൽ ജീവ നാഡി ഇരുന്നാലും ഈ അവസ്ഥയിൽ എല്ലാം ഞാൻ തന്നെയാണല്ലോ കഷ്ടപ്പെടുന്നത്. ഞാനും ഒരു ശരാശരി  മനുഷ്യൻ തന്നെയാണല്ലോ.

ഏതെങ്കിലും ഒന്നിന് - ഒന്നിന് തെറ്റായി നടന്നാൽ നാട്ടുകാർ ഇവന് ഭ്രാന്തനെന്നും, ജീവ നാഡിയുമായി അവൻ  പോയി പെട്ടുപോയി എന്ന് പറയും.  ഈ കാലത്തിൽ ഇത്തരം കൂടി ഭ്രാന്തന്മാർ ഉണ്ടോ എന്ന് മാത്രമേ എല്ലോരും പറയുകയുള്ളൂ എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. 

ഇത്തരം ഉള്ള പല ചോദ്യങ്ങളും മനസ്സിലൂടെ കടന്നു പോയി.

കുറച്ചു സമയത്തിൽ ആ പാമ്പ് വഴി മാറി അടുത്തുള്ള വയലോരത്തിൽ വേഗമായി മാറിയതിന് ശേഷം മാത്രമായിരുന്നു ആ പട്ടിയും, കൂരയ്ക്കുന്നതും നിറുത്തിയത്. 

ഏകദേശം സമയം 3:00 ആയിരിക്കും ഞാൻ മെയിൻ റോഡിൽ എത്തിയപ്പോൾ.

ഇത് വരെ എൻറെ കൂടെ എനിക്ക് വഴികാണിച്ചു മുൻപിൽ നടന്നുകൊണ്ടിരുന്ന ആ കറുത്ത പട്ടി, റോഡിലുള്ള അയ്യനാറിന്റെ ശില്പത്തിന് ശേഷം കാണുവാൻ സാധിച്ചില്ല. 10 നിമിഷം ഞാൻ അവിടെയെല്ലാം തേടി നോക്കി, പക്ഷേ കാണുവാൻ സാധിച്ചില്ല. 

എൻറെ ശരീരം മൊത്തം വിയർത്തിരുന്നു. കൃത്യമായി പറയുകയാണെങ്കിൽ കുളിച്ചതിന് ശേഷം വസ്ത്രം ധരിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ എനിക്ക് തന്നെ തോന്നി. ഇത് ഭയമാണോ, അതോ നടക്കാത്ത ഒന്നിനെ കുറിച്ച് അതിശയിക്കുന്നതിൻറെ  കാരണമാണോ എന്ന് എനിക്ക് അറിഞ്ഞില്ല.

എന്തുവന്നാലും അവിടെ നിന്ന് ബസ് ലഭിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി മൂന്ന് മണിക്കൂർ ആകും എന്നത് കൊണ്ട് ഒരിക്കൽ കൂടി അഗസ്ത്യ മുനിയെ  ധ്യാനിച്ച് താളിയോല ഞാൻ എടുത്തു.

അയ്യനാരെ നമസ്കരിച്ചിട്ടു നിനോട്‌ പോകുവാൻ പറഞ്ഞു. എന്നാൽ നീ അങ്ങനെ ചെയ്തിട്ടില്ല. അതിന്റെ ഭവിഷ്യത്താണ് എനിക്ക് ആ പാമ്പിനെ കാണുവാൻ ഇടയായത്. നിന്നെ താകീത് ചെയുവാൻ വന്നു വേറെ രെണ്ണം കൂടി. എന്നെ വിശ്വസിക്കാതെ പല തവണ എന്ത് കൊണ്ടാണ് എനിക്ക് എന്തുകൊണ്ടാണ് ഈ കഷ്ടകാലം എന്ന് നീ പറയുന്നത് എന്തിനാണ്? ഈ അഗസ്ത്യ മുനിയെ നീ വിശ്വസിച്ചിരുന്നാൽ ഒരു കാരണവശാലും ഒരു വിധത്തിലുമുള്ള തടസ്സങ്ങളും  വരത്തിലായിരുന്നു. നീ പോലും എന്നെ വിശ്വസിക്കാത്ത മറ്റുള്ളവരെ പോലെ നടന്നതുകൊണ്ടു അതിനുള്ള ഉത്തരമായി തന്നെയാണ് ആ പാമ്പ് അവിടെ വന്നത്, എന്ന് അഗസ്ത്യ മുനി പറഞ്ഞു.

അദ്ദേഹത്തോട് ഞാൻ മാപ്പ് അപേക്ഷിച്ചു.

പിന്നീട് ആ കറുത്ത പട്ടിയെ താങ്കൾ മുൻപ് ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞിരുന്നു. അത് അയ്യനാര് ആയിരുന്നുവോ അവിടെ വന്നത് എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചു?

"അല്ല, അദ്ദേഹം തന്നെയാണ് കാലഭൈരവർ. നിനക്ക് തുണയായി ആ രാത്രിനേരത്തിലും അവിടെ വന്നതും അദ്ദേഹം തന്നെയായിരുന്നു. ആ കാലഭൈരവർക് നന്ദി രേഖപെടുത്തുവാനായി നാട്ടിൽ എത്തിയതിന് ശേഷം അദ്ദേഹത്തിൻറെ സന്നധിയിൽ 9 ദിവസം വിളക്ക് കത്തിക്കുക.

ഇത്‌ കേട്ടതും ദൈവമേ, എനിക്ക് വേണ്ടി ആ രാത്രി സമയം തുണനിന്നത് താങ്കൾയായിരുന്നുവോ, എന്ന് വളരെ അഭിമാനത്തോടെ ഉൾക്കൊണ്ടു.

അടുത്ത ദിവസം എൻറെ കൂട്ടുകാരോട് ഈ സംഭവത്തെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ അതിശയിച്ചു അവരും. അതേ സമയം ഇത് സത്യം തന്നെയാണോ എന്ന് അവർ ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഞാൻ കാല ഭൈരവർ ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയപ്പോൾ എനിക്ക് അവിടെ ഒരു അതിശയം കൂടി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

ആ ക്ഷേത്രത്തിൽ ഉള്ള പൂജാരി, "നിങ്ങൾ എപ്പോഴാണ് ഇവിടേക്ക് വരാന്പോകുന്നത്, 9 ദിവസം ഭൈരവരുടെ സന്നധിയിൽ വിളക്ക് തെളിയിക്കുവാൻ, പോകുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു ഒരു വയസ്സായ മനുഷ്യൻ രണ്ട് നല്ലെണ്ണ വിളക്ക് എൻറെ പക്കം നൽകി". 

എനിക്ക് ഇത് വളരെ അതിശയിപ്പിക്കും വിധമായിരുന്നു.

ആ ക്ഷേത്രത്തിൽ ഗർഭഗൃഹത്തിൽ രണ്ട് വിളക്ക് തെളിയിക്കുവാൻ വേണ്ടി തന്നത് അഗസ്ത്യ മുനി അല്ലാതെ വേറെ ആരായിരിക്കും, എന്ന് എൻറെ ഉൾമനസ്സു പറഞ്ഞു.

എന്തെന്നാൽ ഈ കാല ഭൈരവർ ക്ഷേത്രത്തിൽ വിളക്ക് കത്തിക്കുന്ന വിഷയം ഞാനും അഗസ്ത്യ മുനിയും മാത്രമേ അറിയുകയുള്ളൂ. എൻറെ കൂട്ടുകാരോട് ഞാൻ ആവിയെ പറ്റി  കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞുവല്ലാതെ പാമ്പ് വന്നതിന് കാരണം ഞാൻ അയ്യനാരെയും അഗസ്ത്യ മുനിയിലും വിശ്വാസം കുറഞ്ഞത് കാരണമാണ് എന്ന് ഒരു വാർത്ത പോലും പറഞ്ഞില്ല.

ഇതിനപ്പുറമെങ്കിലും അഗസ്ത്യ മുനിയുടെ വാക്കുകൾ അതുപോലെ തന്നെ പ്രാബല്യത്തിൽ കൊണ്ടുവരണം. ഒരു വിധത്തിലും സംശയിക്കപ്പെടരുത് എന്നതിൽ വളരെ ഉറച്ചു നിന്നു.

ഒരു ചില സമയം അഗസ്ത്യ മുനി പറയുന്ന വാക്കുകൾ ചിലർക്ക് ശെരിയായി നടന്നുകാണില്ല, എന്നാൽ അവിടെയൊക്കെ ഏതെങ്കിലും ഒരു കാരണവും ഉണ്ടായിരിക്കണം. അപ്പോളെല്ലാം എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത്തരമൊക്കെ നടക്കുന്നത്, അതിന് കാരണം താൻ തന്നെയാണോ എന്ന് പോലും ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ട്? എന്ന് കുഴഞ്ഞു പോവുകയും മാത്രമല്ല അഗസ്ത്യ മുനി എന്ത് കൊണ്ടാണ് ഇത്തരം ഒക്കെ ചെയ്തത് എന്ന് കരുതിയിട്ടുണ്ട്.

അതെല്ലാം കൂടി തെറ്റാണ് എന്ന് കൂടെ അഗസ്ത്യ മുനി, എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കി തന്നു.

എൻറെ സുഹൃത് ഒരാൾ അമുദയെപ്പറ്റി സത്യമായി നടന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം മനസ്സിലാക്കി, അത് പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ പോയി വിവരമറിഞ്ഞപ്പോൾ അന്നേ തീയതിയിൽ  "കാണ്മാനില്ല" എന്ന് പറഞ്ഞു ഒരാൾ കംപ്ലൈന്റ്റ് കൊടുത്തതായി അറിയുവാൻ സാധിച്ചു.

അമുദ മരണപെട്ടതാലും, അമുദയെ കൊന്നവനും ഒരു വിപത്തിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടതാലും എനിക്ക് ആരാണ് ആ കംപ്ലൈന്റ്റ് കൊടുത്ത് എന്ന് മനസ്സിലാക്കുവാൻ തോന്നിയില്ല.

അവിടെ വച്ച് തന്നെ ആ നടന്ന കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഞാൻ മറന്നു, പിന്നീട് ആ അമുദയുടെ ആവിക്ക്‌ മോക്ഷം ലഭിച്ചതായി അഗസ്ത്യ മുനി ഒരു സംബന്ധവുമില്ലാതെ ഒരു ദിവസം അറിയിക്കുകയുണ്ടായി.  വിപത്തിൽ പെട്ട് മരണപ്പെട്ട അമുദയെ കൊന്നവന്റെയും അവൻറെ വീട്ടുകാർക്കും മോക്ഷം ലഭിക്കുന്നതിനായി 48  ദിവസം തുടർച്ചായി മോക്ഷ ദീപം തെളിയിക്കുവാനായി അഗസ്ത്യ മുനി അറിയിച്ചിരുന്നു. അത് പ്രകാരം ഒരാളെ അയച്ചു ഈ വിവരം പറയുകയുണ്ടായി, അവരും മോക്ഷ ദീപം തെളിയിക്കുകയും ചെയ്തു.

അതുകൊണ്ട് അമുദയ്ക്കും, രാജഗുരുവിനും അഗസ്ത്യ മുനിയുടെ അനുഗ്രഹത്താൽ മോക്ഷം ലഭിച്ചു എന്ന് അറിഞ്ഞതിൽ എനിക്ക് ഒരു സംതൃപ്തി.

അന്നേക്ക് നാലാമത്തെ ദിവസം.

അമുദയുടെ ആവിയെ കണ്ടതിന് ശേഷം എനിക്ക് അടുത്ത ഒരു നിയമനം.  

മന്ത്രാലയം ചെല്ലണം എന്ന് തന്നെയായിരുന്നു.

മന്ത്രാലയം ചെയ്യുവാനുള്ള യാത്രക്കായി റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ ടിക്കറ്റ് കൗണ്ടറിൽ ഞാൻ നിന്നു. 

ടിക്കറ്റ് ലഭിച്ചില്ല.

റിസർവേഷൻ  ഇല്ലാതെ യാത്ര ചെയ്യണം എന്ന് കരുതി ഞാൻ പ്ലാറ്റഫോമിൽ വന്നു. അവിടെ നിന്നുകൊണ്ടിരുന്ന  കൂട്ടം കണ്ടപ്പോൾ ഇന്നേക്ക് മാത്രമല്ല ഇന്നേക്ക് ഒരു ആഴ്ച സമയം ടിക്കറ്റ് എടുത്തു പോകുവാൻ സാധിക്കില്ല എന്ന് തോന്നി.  

എല്ലാം കംപാർട്മെന്റിലും ആളുകൾ തിങ്ങിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.  ഈ ട്രെയിനിൽ കയറിലെങ്കിൽ മന്ത്രാലയം പോകുവാൻ വേറെ ഒരു ട്രെയിനും അന്നേദിവസം ഇല്ല. അടുത്ത ദിവസം, വേണമെങ്കിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ട്രെയിനുകൾ പിടിച്ചു യെങ്ങനെയെങ്ങിലും മന്ത്രാലയം ചെന്നെത്താം.

പക്ഷേ ഇന്നേ ദിവസമായിരുന്നു അഗസ്ത്യ മുനി യാത്ര തുടരുവാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു, എന്നുള്ളതുകൊണ്ട്  എന്താണ് ചെയുവാൻ സാധിക്കുന്നത്, എന്ന് ഒന്നും അറിയുവാൻ സാധിക്കാതെ അവിടെ നിന്നു.

എല്ലാവഴികളിൽ കൂടിയും ഞാൻ ഒന്ന് അന്വേഷിച്ചു നോക്കി, മാത്രമല്ല ട്രെയിൻ ടിക്കറ്റ് എക്‌സാമിനറും എൻറെ പ്രാർത്ഥനയ്ക്ക്  വകവച്ചില്ല.  

റിസർവേഷൻ ഇല്ലാത്ത പെട്ടിയിൽ കയറുക, എനിട്ട്‌ ഓരോ സ്റ്റേഷൻ എത്തുമ്പോഴും താങ്കൾ വന്നു എന്നെ കാണുക, എന്ന് പറഞ്ഞു. ആ സ്റ്റേഷനിൽ ആരെങ്കിലും ഇറങ്ങുകയാണെങ്കിൽ അപ്പോൾ ബെർത്ത് തരാം എന്നല്ലാതെ റിസർവേഷൻ ലഭിച്ചില്ല.         

ട്രെയിൻ പുറപ്പെടുവാൻ 5  നിമിഷം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

ഒരു വിധത്തിൽ വെറുപ്പും ദുഃഖത്തോടെയും അഗസ്ത്യ മുനിയുടെ ജീവ നാഡിയിൽ  ഞാൻ നോക്കി.

"വിഷമിക്കണ്ട", ഒരു കഷ്ടപാടുമില്ലാതെ നിൻറെ യാത്ര തുടരും എന്ന് പറഞ്ഞു അഗസ്ത്യ മുനി.

എനിക്ക് ഒരു അംശം പോലും വിശവാസം ഇല്ലായിരുന്നു.

അപ്പോൾ തന്നെയായിരുന്നു അവിടെ ആ അതിശയം നടന്നത്.

എന്നെ നോക്കി ഓടി വന്ന ഒരാൾ, "സാർ നിങ്ങൾക്ക് മന്ത്രാലയം അല്ലെ പോക്കേണ്ടത്. ഇതോ ഈ കോച്ചിൽ രണ്ട് സീറ്റ് ഉണ്ട്.  ഉടൻ തന്നെ കയറുക, ഈ ബെർത്തിനുള്ള പണം ഞാൻ അടച്ചുകഴിഞ്ഞു", എന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.    

എനിക്ക് വളരെ അതിശയമായിരുന്നു അത്.

എങ്ങനെ മറ്റൊരാളുടെ റിസർവേഷൻ സീറ്റിൽ യാത്ര ചെയ്യുക. ഇത് കുറ്റമാകുമല്ലോ എന്ന് ഞാൻ കരുതി നിൽക്കവേ, അദ്ദേഹമാണെങ്കിൽ എന്നെ ബലം പ്രയോഗിച്ചു ആ കംപാർട്മെന്റിൽ എൻറെ പെട്ടിയും കൂടെ എന്നെയും ഇരുത്തി. അടുത്ത സെക്കന്റ് ട്രെയിൻ പുറപ്പെടുകയും ചെയ്തു, മാത്രമല്ല അദ്ദേഹത്തെയും കാണുവാൻ സാധിച്ചില്ല.  എങ്ങനെ ഇത് സാധ്യം എന്ന് കരുതുമ്പോൾ ആ ടിക്കറ്റ് എക്സമിനാറും അവിടെ വന്നു.

ഞാൻ യാത്ര ചെയുവാൻ വേണ്ടി വാങ്ങിച്ച ടിക്കറ്റ് അദ്ദേഹത്തോട് കാണിച്ചു, പിന്നീട് അവിടെ നടന്ന സംഭവങ്ങളും എല്ലാം വിവരിക്കുമ്പോൾ.

അദ്ദേഹം ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എൻറെ ടിക്കറ്റ്, എനിക്ക് തന്നെ തിരിച്ചുതന്നു.

"താങ്കൾ".

എൻറെ പേര് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

ധിറുതിപ്പെട്ടു താങ്കൾ ടിക്കറ്റ് മേടിച്ചിരിക്കുന്നു, നാല് ദിവസം മുൻപ് തന്നെ നിങ്ങൾക്കായി ബെർത്ത് റിസർവേഷൻ ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

"അതെങ്ങനെ, നടക്കും"?

കുറച്ചു സമയത്തിന് മുൻപ്‌ ഒരാൾ എന്റെ അടുത്ത് വന്നിട്ടു, ദാ താങ്കളുടെ ടിക്കറ്റ് എൻറെ കൈയിൽ ഇരിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു. ഇത് താങ്കൾ വയ്ക്കുക.  1 നിമിഷത്തിൽ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ചുകൊണ്ടു വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ആ ടിക്കറ്റ് നോക്കികൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അദ്ദേഹം വണ്ടി വിട്ടു താഴേക്ക് ഇറങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

എനിക്കാണെങ്കിൽ ഒന്നും തന്നെ മനസ്സിലായില്ല.

ഇപ്പോളാണെങ്കിൽ താങ്കൾ വേറെയൊരു ടിക്കറ്റ് കാണിക്കുന്നു. സൗകര്യമായി ഇരിക്കുക എന്ന്, പറഞ്ഞു ടി.ടി.

ഇത് എങ്ങനെയാണ് നടന്നത് എന്ന് എനിക്ക് സ്വപ്നത്തിൽ പോലും ചിന്തിക്കുവാൻ സാധിച്ചില്ല.

"ആരാണ് അദ്ദേഹം", എന്തിനാണ് അദ്ദേഹം ഈ ദിവസം എനിക്ക് വേണ്ടി മന്ത്രാലയം പോകുവാൻ വേണ്ടി ടിക്കറ്റ് എടുക്കണം. അതും ഇന്നേ ദിവസം ഈ ട്രെയിനിൽ തന്നെ എടുക്കണം. എൻറെ പേര് അദ്ദേഹത്തിന് എങ്ങനെ അറിയും? എന്നെല്ലാം കുറച്ചു നേരം ഞാൻ ആലോചിച്ചിരുന്നു.

ഒരാൾ ഒരു സീറ്റിന് വേണ്ടി പോയി, അതും ലഭിക്കാതെ വരുന്ന ഈ സമയത്തിൽ, എൻറെ പേരിൽ രണ്ട് ബെർത്ത് എങ്ങനെ ലഭിച്ചു.?  എല്ലാം എന്നെ വളരെ അതിശയത്തിൽ ആക്കി. ഒരു ബെർത്ത് ഞാൻ വേറെ ആർക്കെങ്കിലും കൊടുക്കാം എന്ന് കരുതി.  പക്ഷേ അതിന് ശേഷം ആ ടി.ടി. അവിടേക്ക് വന്നില്ല, എന്ന് മാത്രമല്ല ആ ബെർത്ത് ചോദിച്ചു വേറെയാരും തന്നെ വന്നില്ല.  

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ 10:00.......

ട്രെയിൻ മന്ത്രാലയം സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നു. ആദ്യത്തെ പ്രാവശ്യമായതു കൊണ്ട് ഞാനും വളരെ പതുക്കെ സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങി. അത് ഒരു ചെറിയ സ്റ്റേഷൻ ആയതുകൊണ്ട് വലിയ ഒരു പ്ലാറ്റഫോം അവിടെയില്ല. 

ഇവിടെനിന്ന് ശ്രീ രാഘവേന്ദ്ര സ്വാമിയുടെ ജീവ  സമാധി ദർശനം ചെയുവാൻ  ഏകദേശം 15 കിലോ മീറ്റർ  ആകും.  റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽനിന്നും മന്ത്രാലയം പോകുന്നതിനായി സർക്കാർ ബസ് ഓരോ - മണിക്കൂറിലുംസർവീസ് ഉണ്ടായിരുക്കുന്നതാവും അല്ലെങ്കിൽ  ട്രെയിൻ അവിടേക്കു വരുമ്പോൾ ഒരു ബസ് സർവീസ്   സ്‌റ്റേറ്റിനിന്റെ മുൻവശം വന്ന് നിൽക്കും.

അത് വരെ അവിടെ ഒന്നും തന്നെ കാണപ്പെടില്ല .

എങ്ങനെ അവിടേക്കു പോയി എത്തുവാൻ സാധിക്കും എന്ന് ആലോചിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ. 


ഒരു അംബാസിഡർ കാർ അവിടെ എൻറെ മുന്നിൽ വന്ന് നിന്നു.  

സിദ്ധാനുഗ്രഹം.............തുടരും!

സിദ്ധാനുഗ്രഹം - 65

ആ രൂപം എനിക്ക് നേർക്കുനേർ നിന്നു. ഒരു അടിപോലും മാറിയതുമില്ല, മറഞ്ഞുപോയതുമില്ല. സാധാരണമായി കഥകളിൽ കേൾകുന്നതുപോലെ അത് വെള്ള വസ്ത്രം അല്ല ഉടുത്തിരുന്നത്. ചെലങ്ങായുടെ ശബ്ദവും ഈ സമയം കേട്ടില്ല. കുളിർന്ന കാറ്റും അടിച്ചില്ല, മാത്രമല്ല ഒരു വിധത്തിലുമുള്ള ഗന്ധവും വന്നില്ല.

രണ്ടു നിമിഷം നോക്കിയതിനു ശേഷം.

എന്റെ കൈയിലുള്ള അഗസ്ത്യ മുനിയുടെ ജീവ നാഡി തുറന്നു അദ്ദേഹത്തെ പ്രാർത്ഥിച്ചു. 

അഗസ്ത്യ മുനി ആ ആവിയെ പറ്റി പറയുവാൻ തുടങ്ങി. ആ വാക്കുകൾ അങ്ങനെ തന്നെ ഞാൻ സമർപ്പിക്കുകയാണ്.

ഇവളുടെ പേര് അമുദ, ചെന്നൈയെത്തും മുൻപേ, ഏകദേശം 150 കിലോ മീറ്റർ  ചെന്നൈയെത്തും മുൻപേ തെക്ക് ഭാഗത്തുള്ള ഒരു ചെറു ഗ്രാമത്തിൽ ചേർന്നവൾ. വളരെ പാവപെട്ട കുടുംബത്തിൽ ഉള്ളവൾ. ഒരേ ഒരു പെൺകുട്ടിയായിരുന്നു അവൾ, അത് കാരണം അവൾ അവരുടെ ചെല്ലക്കുട്ടിയായിരുന്നു. പ്രായപൂർത്തിയായതും ഇവൾക്ക് വിവാഹം കഴിക്കണം എന്ന് ഉള്ളതാൽ അതിനുള്ള ധനത്തിനായി ഈ സ്ഥലത്തിൽ അമുദയുടെ അച്ഛനും - അമ്മയും വീട് വയ്ക്കുന്നവരുടെ സഹായികളായി പണിക്ക് വന്നുചേർന്നു.

ഈ സ്ഥലത്തിൽ വീട് പണിക്ക് കോൺട്രാക്ട് എടുത്തവന്റെ പേര് രാജഗുരു. അവൻ സ്ത്രീകളുടെ വിഷയത്തിൽ അൽപം ദുർബലനായിരുന്നു. അവൻ അമുദയേയും  തൻറെ മോഹ വലയത്തിൽ കീഴ്പ്പടുത്തി. അമുദ ഗർഭിണിയായി. ഇത് കണ്ട് ഭയന്ന രാജഗുരു, അമുദയെ ഒരു ദിവസം രാത്രി ഈ വീടിന് ഡ്രൈനേജിന് വേണ്ടി തൊണ്ടപെട്ടുള്ള തൊട്ടിയിൽ അവൻ കൊന്നിട്ട് അവിടെ പുതച്ചു - അതിൻറെ മുകളിൽ കല്ല് നികത്തി, സിമന്റ് വച്ച് പൂശുകയും ചെയ്‌തു. അത് ആരും തന്നെ കണ്ട് പിടിച്ചില്ല. 

അമുദയെ കാണാതെപോയ ആ മനഃ സ്ഥാപത്തിൽ അവളുടെ മാതാ - പിതാവ് മരിച്ചുപോവുകയും ചെയ്തു. അമുദയെ കൊന്നത് മാത്രമല്ലാതെ - അവളുടെ മാതാ - പിതാവിനെ കൊന്ന പാവം രാജഗുരുവിനെ വിരട്ടുവാൻ തുടങ്ങി.  ഇതിന് ബ്രഹ്മഹത്യ ദോഷം എന്ന് പേര്.

അതിന് വേണ്ടുള്ള പരിഹാരങ്ങൾ രാജഗുരു ചെയ്‌തിരുന്നാൽ, അത് കാരണം അവൻ ചെയ്തിട്ടുള്ള പാപത്തിൽ ഒരു അംശം കുറഞ്ഞിരിക്കും, എന്നാൽ അവൻ അത് പോലും ചെയ്തിട്ടില്ല. അത് കാരണം അവൻ വളരെ വലിയ പാപത്തിന് അർഹനായി, അവൻ ഒരു ദിവസം യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരു സർക്കാർ വണ്ടിയുമായി അപകടത്തിൽ പെട്ട്, അവനും അവന്റെ 18 വയസ്സ് പ്രായമുള്ള മകളും, ഭാര്യയും വളരെ പരിതാപമായി മരണപെട്ടു. 

അമുദയ്ക് ബ്രഹ്മാ ദേവൻ കൂട്ടിയ വയസ്സ് 44. എന്നാൽ അവൾ 19 വയസ്സിൽ തന്നെ മരണപെട്ടു. ഇതിന് അവൾ പൂർവ ജന്മ പുണ്യ - പാപം കണക്കെടുക്കുകയാണെങ്കിൽ അവൾ കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ അവളുടെ ഭർത്താവിനെ വെട്ടി കൊന്നിരുന്നു. അവൻ തന്നെയായിരുന്നു ഈ ജന്മത്തിൽ രാജഗുരുവായി മാറി പ്രതികാരം എടുത്തു. 

രാജഗുരു ഒരു അൽപം  മനഃസാക്ഷി കാണിച്ചു അമുദയെ തൻറെ ഭാര്യയായി കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ, അവന് ഇത്തരം ഒരു മരണം ഏർപ്പെട്ടിരിക്കില്ല. അമുദ കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ ചെയ്ത തെറ്റ് കാരണം ഈ ജന്മത്തിൽ മരണപ്പെടണം എന്നില്ല. പക്ഷേ അവൾ അനുസരണകേട് കാണിച്ചു.  തന്നെ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന മാതാ  - പിതാവിനെ അവൾ ചതിച്ചു. അതിൻറെ ഫലമായി തന്നെയാണ് അവൾക്ക് ഈ ഗതി ഏർപ്പെട്ടത്, എന്ന് വളരെ വേഗത്തിൽ പറഞ്ഞു അഗസ്ത്യ മുനി. 

ഈ വിവർത്തനം ചെയ്യുമ്പോൾ ആവി രൂപമായി അമുദയും അവിടെ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നീട് മറഞ്ഞു പോയി.   പക്ഷേ എൻറെ ദർശനത്തിൽ കാണുവാൻ സാധിച്ചില്ല.

ഇപ്പോൾ മന്ത്രവാദം എന്നാൽ എന്ത്, എന്നതിന് അഗസ്ത്യ മുനി കൂടുതൽ വിവരിക്കുവാൻ തുടങ്ങി. 

"മനുഷ്യ ജന്മം ഒരു തിരിച്ചറിവുള്ള ഒരു ജന്മമാണ്. എല്ലോരും യെനെങ്കിലും ഒരു ദിവസം മരണപ്പെടേണ്ടവർ തന്നെയാണ്, പക്ഷേ അത് ഉൾക്കൊള്ളും വിധത്തിൽ ഉള്ള അറിവ് നമുക്ക് ലഭിച്ചിട്ടില്ല. മാപ്പ് പറയും ഉത്തരവാദിത്തവും തന്നിരിക്കുന്നു. എത്ര തന്നെ വലിയ തെറ്റ് ഒരുവൻ ചെയ്തിരുന്നാലും അത് ക്ഷമിക്കുവാൻ ഉള്ള മനസ്സ് ഒരുവന്ന് ഉണ്ടെങ്കിൽ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ ചെയ്ത പാപങ്ങൾ മറ്റും ദോഷവും മാറും. പറ്റുന്നവരെ ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാതെ ഇരിക്കുകയും, മറ്റും എല്ലാം നടത്തിത്തരുന്നത് സർവേശ്വരൻ തന്നെയുമാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവർ.  കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ ചെയ്ത കർമ്മത്തിന്റെ ഫലം നമ്മൾ ഈ ജന്മത്തിൽ അനുഭവിക്കുന്നു, അതിൽ ചെറു പ്രായത്തിൽ നിന്നും തന്നെ നാം പ്രാർത്ഥന ചെയ്തു വന്നാൽ, പുണ്യം കയറും, തെറ്റായ ചിന്തകൾ, കോപപ്പെടുക, അഹങ്കാരം, ദേഷ്യം എന്നിവ ഒന്നും തന്നെ അവരെ കീഴ്പെടുത്തില്ല.  അതുമൂലം മറ്റുള്ളവർ തെറ്റ് ചെയ്താലും  അതിൽ ഇവരും കൂടി നിൽക്കുന്ന മനസ്സ് ഉണ്ടാകില്ല. 

ഇവിടെ രാജഗുരു മനസ്സ് നല്ല രീതിയിൽ നിയന്ത്രിച്ചിരുനെങ്ങിൽ, അമുദയുടെ ജീവൻ ഇത്തരം ഒരു മരണപ്പെട്ട രീതിയിൽ കാണേണ്ടിവരില്ല. തെറ്റ് ചെയ്യും വിധം അവനിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, പ്രാർത്ഥന, ഇപ്പോൾ ചെയുന്നനല്ല കർമങ്ങൾ, എല്ലാം കൂടി അവനെ രക്ഷപെടുത്തിരിയ്ക്കും. എന്നാൽ രാജഗുരു ദൈവ വിധികൾ എല്ലാം മറന്നു ഇന്ന് നടുവഴിയിൽ ഒരു ആവി രൂപത്തിൽ അലഞ്ഞു നടക്കുകയാണ്.

അതേ പോലെ അമുദയും മാതാ - പിതാവ് അറിയാതെ, അച്ചടക്കം ലംഘനം ചെയ്തു, മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിച്ചില്ല. മാത്രമല്ല അവളുടെ ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ ദൈവീക വിഷയങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. നല്ല വീട്ടിൽ ജീവിച്ചിരിക്കും തൻറെ മാതാ - പിതാവിന്  എല്ലാം വിധത്തിലും ഗുണപ്രധാമാല്ലാത്ത ഒരു മകളായി അവൾ വളർന്നു. ഇവൾ കുറച്ചു ആലോചിരുനെങ്കിൽ ഇത്തരം ഒരു ദുർമരണം ഏർപെടാതിരിക്കും.

ഇപ്പോൾ മനസ്സിലാകുന്നുവോ മന്ത്രവാദം എന്ന് ഉള്ളത് കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൻറെ തുടർ തന്നെയാണ്. പെട്ടെന്ന് ആരും ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല. ഒരു സമയം കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ തന്നെ നല്ലത് ചെയ്തുകൊണ്ട് ദൈവ ചിന്തയിൽ ഏതൊരു കാര്യത്തിലും മുന്നോട്ടുവരുന്നുടെങ്കിൽ ആര് തന്നെ ഏതൊരു രീതിയിലും നമ്മെ മുന്നോട്ടു വരാൻ  സമ്മതിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും  അത് മൂലം നമുക്ക് ഒരു രീതിയിലും കുഴപ്പഗങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കില്ല.  

നീ പോലും ചോദിക്കും നല്ലത് ചെയ്തു വരുന്ന എത്രയോ പേർക്ക് ഇപ്പോഴും മന്ത്രവാദം (അഥർവ വേദപ്രയോഗം നടക്കുന്നുവല്ലോ) എന്ന്. ഇപ്പോൾ പറയാം അത്തരം ബാധിക്കപെട്ടവർ എൻറെ പക്കം വരട്ടെ. അവരുടെ തലയിൽ ഉള്ള എഴുത്തുകൾ സർവെശ്വരൻറെ അനുഗ്രഹത്താൽ  മാറ്റികാണിക്കാം എന്ന് അഗസ്ത്യ മുനി സമ്മതിച്ചു.

ഇത് കേട്ടതും എനിക്ക് വളരെ സമാധാനമായി. എന്നാൽ അവർക്കെല്ലാം അഗസ്ത്യ മുനിയുടെ അനുഗ്രഹം ലഭിക്കണമല്ലോ എന്ന് മാത്രമേ എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നോള്ളൂ.  

"ആരെല്ലാം എന്നെ തേടി വരുന്നുവോ അവരെ ഞാൻ സഹായിക്കും. എന്നാൽ ഞാൻ പോയി അവരുടെ വിധിയെ മാറ്റുകയില്ല, എന്തെന്നാൽ അവരും എന്നെ വിശ്വസിക്കണം. എൻറെ മക്കളായി, ജീവ നാഡി വായിക്കുന്നവരെയും  അവർ വിശ്വസിക്കണം.  അതോടെ എൻറെ ജീവ നാഡി വായിച്ചു കൊടുക്കുമ്പോൾ  വാക്കുകൾ മാറാതെ, മൊഴി മാറ്റാതെ, അവർ അവിടേക്കു വരുന്ന ഭക്തജനങ്ങൾക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുക്കണം. ഇങ്ങനെ പറയുന്നതിനുവേണ്ടി അവർ ഒരു രീതിയിലുമുള്ള സാധനങ്ങൾ മേടിക്കരുത്.  അതെ സമയം ജീവ നാഡി വായിക്കുന്നവർക്ക് വേണ്ടി ആരെങ്കിലും യെന്തെങ്കിലും സാധനങ്ങൾ കൊണ്ട് വരുന്നത്  അവർക്ക് സ്വീകരിക്കാം.  എല്ലാം ഒരു പരിമിതിക്ക്‌ ശേഷം പോക്കരുത്.  അതേ സമയം അഗസ്ത്യ മുനിയുടെ പേര് ചൊല്ലി ഭയപെടുത്തുവാനും പാടില്ല. 

"എൻറെ താളിയോല കൊണ്ട് അളവിന് മുകളിൽ വലിയ രീതിയിൽ സമ്പാദിക്കുന്നവരോട് ജീവ രൂപമായി" ഞാൻ ദർശനം കൊടിക്കില്ല എന്ന് അത്ഭുതമായി വിവരിച്ചു, അഗസ്ത്യ മുനി . 

"എനിക്കൊരു സംശയം"? ഞാൻ ചോദിക്കാമോ?

ചോദിക്കുക.

"ഈ ആവി രൂപമായി കാണപ്പെടുന്നത് എപ്പോഴും പെണ്ണുങ്ങൾ ആണല്ലോ? ആണുങ്ങളുടെ രൂപത്തിൽ ആവി ഇല്ലയോ?"

"പിന്നെ?"

"മനുഷ്യൻറെ കണ്ണുകളിൽ ആവി രൂപം കാണുവാൻ സാധിക്കില്ല എന്ന് പറയുന്നത്.  പക്ഷേ എനിക്ക് താങ്കൾ ആവിയെ കാണിച്ചു തന്നു, അത് പോലെ ഹനുമാൻ സ്വാമിയെയും എനിക്ക് കാണിച്ചു തരാൻ സാധിക്കുമോ?

"കാണിച്ചു തരാം", പിന്നീട് എന്താ വേണ്ടത്.

"മാത്രവാദത്തിനെ കുറിച്ച് അഥർവ വേദത്തിൽ വളരെ യധികം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.  താങ്കൾ പറയുന്നതിനും അഥർവ വേദത്തിൽ പറയുന്നതിലും വളരെയധികം വ്യതാസം ഉണ്ടല്ലോ. ഏതാണ് സാധാരണ ജനങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കേണ്ടത്.  

ഇത്ര മാത്രം തന്നെയാണോ അതോ വേറെയും ചോദ്യങ്ങൾ ഉണ്ടോ?

ഉണ്ട് മഹാമുനി, ഈ അമുദയ്ക് ശാപ വിമോചനം തങ്ങൾക്ക് തരാൻ ആകില്ലയോ? അതേ പോലെ വിപത്തിൽ മരിച്ചു പോയ രാജഗുരുവിൻറെ ഭാര്യക്കും, മകൾക്കും  നല്ല ബുദ്ധി നൽകുവാൻ താങ്കൾക്കു ആകില്ലയോ? രാജഗുരു ആണെങ്കിൽ പാവം ചെയ്തു എന്ന് പറയാം. അവരുടെ ഭാര്യക്കും, മകൾക്കും പകരം വീട്ടുന്നതിൽ എന്താണ് ന്യായം.  ഇതും അമുദയുടെ ആവി തന്നെയാണോ ചെയ്തതു? അതോ ദൈവം കൊടുത്ത തീർപ്പാന്നോ? അതും അറിഞ്ഞാൽ കൊള്ളാം.

നിനക്ക് അറിഞ്ഞിട്ട് എന്താണ് സംഭവിക്കുവാൻ പോകുന്നത്? ഓരോരുത്തരും ഈ ജന്മത്തിൽ അവർ - അവർ ചെയ്ത പുണ്യ -പാപം അനുസരിച്ചു ഈ ജന്മം എടുക്കുന്നു. ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ ദൈവ ഭക്തിയും മനഃസാക്ഷിയും കൊണ്ട്, ആരുടേയും മനസ്സ് സങ്കടപ്പെടാതെ നമ്മൾ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ചെയ്താൽ , അത്രയും പാപങ്ങൾ നമ്മളിൽ നിന്നും പോയി, നമ്മളും ഒരു നല്ല മനുഷ്യനാകും.  എന്നാൽ ആരും തന്നെ ഇത് ചെയ്യാറില്ല.  കഷ്ടം വരുമ്പോൾ മാത്രം ഈശ്വരനെ വിളിക്കുന്നു.

"മഹാമുനിയെ എപ്പോളാണോ സുഖമില്ലാത്തത് അപ്പോൾ മാത്രമല്ലേ നമ്മൾ ഒരു ഡോക്ടറിനെ സമീപിക്കുക.  കഷ്ടം വരുമ്പോൾ മാത്രമല്ലെ ഈശ്വരനെ വിളിക്കുന്നത്, ഇതിൽ എന്തെങ്കിലും തെറ്റ് ഉണ്ടോ?

"സമ്മതിക്കുന്നു. ആദ്യം തന്നെ ഈശ്വരനെ പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ കഷ്ടം പോലും വരില്ലല്ലോ?" എന്ന് വളരെ പരിഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു,  "എന്നോടുതന്നെ ഇത്തരം ഒരു ചോദ്യമോ", എന്ന് ഒരു കുത്തും എനിക്ക് അദ്ദേഹം തന്നു, അഗസ്ത്യ മുനി.

നീ ചോദിച്ച ചോദ്യങ്ങൾ എല്ലാം ഞാൻ ഉത്തരം നൽകാം.  നീ ആദ്യം.........പോലീസ് സ്റ്റേഷനലിൽ ചെന്ന് അമുദ എന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി കാണാതെ പോയിട്ടുണ്ട് എന്ന് രജിസ്റ്റർ ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ എന്ന് നോക്ക്.  പിന്നീട് ഇന്നേക്ക് നാലാം ദിവസം, രാഘവേന്ദ്ര സ്വാമിയുടെ ജീവ സമാധിയായി രാഘവേന്ദ്ര മഠത്തിൽ പോയി വരുക.  ആ മന്ത്രലയത്തിൽ മൂന്ന് ദിവസം താമസിക്കുക.  രാഘവേന്ദ്ര സ്വാമി നിനക്ക് നേരിട്ട് ദർശനം നൽകും. പിന്നീട് അവിടെ നിന്ന് അടുത്തുള്ള രണമണ്ഡലം മലയുടെ മുകളിൽ കയറുക.  അവിടെ നിൻറെ പ്രാർത്ഥന നാം സ്വീകരിക്കുകയും നിനക്ക് അവിടെ ഹനുമാൻ സ്വാമിയുടെ ദർശനം നൽകുകയും ചെയ്യും.  അതുവരെ ഒരുരുത്തർക്കും ഇതിനെ കുറിച്ച് പറയരുത്.  ഇത് ദൈവ രഹസ്യം, എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് എന്നെ സംസാരിക്കുവാൻ പറ്റാത്ത ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ നിറുത്തി അഗസ്ത്യ മുനി . 

സിദ്ധാനുഗ്രഹം.............തുടരും!